เรียกได้ว่าเป็นเหตุการณ์ที่จะกำหนดชะตากรรมของสิ่งมีชีวิตทั้งโลก การประชุมสุดยอดธรรมชาติ COP15 ของสหประชาชาติได้ปิดฉากที่แคนาดาด้วยข้อตกลงครั้งประวัติศาสตร์ ซึ่งรวมถึงการปกป้องธรรมชาติประมาณหนึ่งในสามภายในปี 2573 ดาวเคราะห์กำลังเข้าสู่เหตุการณ์การสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ครั้งที่ 6 และมีหลักฐานใหม่บ่งชี้ว่าวิกฤตครั้งนี้เลวร้ายกว่าที่นักวิทยาศาสตร์เคยคิดไว้ถึง 2 เท่า ข้อตกลงใหม่ระดับโลกที่เรียกว่า Kunming-Montreal Global biodiversity framework มีคณะผู้แทน 196 คน
ให้คำมั่นสัญญากับ 23 เป้าหมายเพื่อสกัดกั้นกระแสการสูญพันธุ์นี้
โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อปูทางให้มนุษยชาติและธรรมชาติอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนภายในปี 2593 กรอบการทำงานเป็นตัวเปลี่ยนเกมสำหรับความหลากหลายทางชีวภาพทั่วโลก แต่ก็ไม่สมบูรณ์แบบ ยังมีจุดติดขัดอยู่สองสามจุด – โดยหลักแล้วเกี่ยวกับการระดมทุนและเป้าหมายของบริษัท – และไม่ใช่ว่าผู้นำระดับโลกทุกคนจะพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้
ออสเตรเลียเป็นผู้นำระดับโลกด้านการสูญพันธุ์ของสัตว์ป่าดังนั้นจึงมีส่วนพิเศษในการเจรจา ในการออกจากความพยายามครั้งก่อนในการประชุม COPชาวออสเตรเลียสามารถภาคภูมิใจในการเป็นตัวแทนของเราในการประชุมครั้งนี้ โดยโต้เถียงถึงเป้าหมายที่แข็งแกร่งและสัญญาว่าจะเป็นเจ้าภาพจัดการประชุมสุดยอดธรรมชาติ ระหว่างประเทศ ในปี 2567 หลังจากสี่ปีของการเจรจา รวมถึงสองปีของความล่าช้าเนื่องจากโควิด ข้อตกลง ดังกล่าวได้รับการประกาศอย่างเป็นทางการแม้ว่าจะมีการคัดค้านจากประเทศในแอฟริกาที่อุดมด้วยสัตว์ป่าบางประเทศก็ตาม
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตัวแทนจากสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโกกล่าวว่าประเทศไม่สามารถสนับสนุนข้อตกลงนี้ได้ พวกเขาแย้งว่าควรพัฒนากองทุนแยกต่างหากจากประเทศร่ำรวยเพื่อสนับสนุนกองทุนที่ยากจนกว่าเพื่อปกป้องความหลากหลายทางชีวภาพ
ออสเตรเลียมีหลายอย่างที่ต้องเผชิญในการประชุมสุดยอดเหล่านี้ เช่นเดียวกับคองโก ออสเตรเลียเป็นหนึ่งใน 17 ประเทศที่ “มีความหลากหลายขนาดใหญ่” ซึ่งรวมกันแล้วคิดเป็นกว่า 70% ของความหลากหลายทางชีวภาพของโลก ถึงกระนั้น เราเป็นผู้นำโลกในการสูญพันธุ์ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและระบบนิเวศที่สำคัญที่สุด 19 แห่งของเรา เช่น แนวปะการังเกรตแบร์ริเออร์รีฟกำลังพังทลาย
ที่เข้มงวดยิ่งขึ้นและเป้าหมายสำหรับพลาสติกและมลพิษจากพลาสติก
กำหนดให้บริษัทต่างๆ ต้องเปิดเผยว่าพวกเขาพึ่งพาและส่งผลกระทบต่อความหลากหลายทางชีวภาพอย่างไร รวมถึงเป้าหมายสำหรับการแก้ปัญหาตามธรรมชาติเพื่อป้องกันเหตุการณ์ที่รุนแรงและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เช่น การฟื้นฟูป่าชายเลน
รวมถึงการอ้างอิงในข้อตกลงเศรษฐกิจหมุนเวียนซึ่งเน้นการนำวัสดุกลับมาใช้ใหม่เพื่อผลิตสิ่งที่เราบริโภค
ความทะเยอทะยานเหล่านี้บางส่วนรวมอยู่ในข้อตกลงขั้นสุดท้าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งรวมถึงเป้าหมายการป้องกัน 30% และเป้าหมายในการฟื้นฟูพื้นที่เสื่อมโทรม
บางส่วนถูกลดทอนลง รวมถึงช่วงเวลาของเป้าหมายเพื่อให้บรรลุการสูญพันธุ์ของสายพันธุ์ใหม่เป็นศูนย์ (ชะลอความสำเร็จไปจนถึงปี 2050) และอาศัยภาษาทั่วไปของ “การดำเนินการจัดการอย่างเร่งด่วน”
บางส่วน เช่น ภาษาเกี่ยวกับ “เศรษฐกิจหมุนเวียน” ไม่ได้เข้ามา และเป้าหมายที่ชัดเจนถูกลบออกจากร่างฉบับก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการควบคุมพลาสติกและมลพิษ แทนที่ด้วยภาษาทั่วไปของ “ป้องกัน” และ “ลด”
เป้าหมายสำคัญอย่างยิ่งคือการปกป้องและอนุรักษ์ 30% ของโลก โดยจะมุ่งเน้นไปที่พื้นที่ที่อุดมไปด้วยความหลากหลายทางชีวภาพ เช่นทุ่งหญ้าของที่ราบภูเขาไฟวิกตอเรียนและตรวจสอบให้แน่ใจว่าพื้นที่เหล่านี้เชื่อมต่อกันอย่างดีและเป็นตัวแทนของแหล่งที่อยู่อาศัยที่แตกต่างกัน
แต่ในขณะที่การประกาศพื้นที่คุ้มครองใหม่มีความสำคัญ การประกาศเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ
เพื่อให้มีประสิทธิภาพ พื้นที่คุ้มครองต้องมีการลงทุนที่แข็งแกร่งและการจัดการอนุรักษ์อย่างแข็งขัน ตัวอย่างเช่น สายพันธุ์ที่รุกรานและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ พื้นที่คุ้มครองหลายแห่งของออสเตรเลีย รวมทั้งอุทยานแห่งชาติได้รับผลกระทบอย่างหนักจากกวาง กระต่าย แพะ สุนัขจิ้งจอก แมวป่า และอื่นๆ อีกมากมาย
ส่วนสำคัญอีกประการของข้อตกลงคือการเห็นอย่างน้อย 30% ของน้ำในแผ่นดินและระบบนิเวศชายฝั่งและทะเลที่เสื่อมโทรมภายใต้การฟื้นฟูอย่างมีประสิทธิภาพภายในปี 2573 นอกเหนือจากการเพิ่มพื้นที่คุ้มครองเป็น 30% ของโลก
นอกจากนี้ เรายังยินดีที่ได้เห็นธุรกิจกว่าพันแห่งเข้าร่วมงาน COP15 ตั้งแต่ IKEA ไปจนถึง H&M Group ไปจนถึง Unilever ผู้นำธุรกิจมากกว่า 330 รายเรียกร้องให้มีข้อตกลงขั้นสุดท้ายที่รัดกุม รวมถึงข้อกำหนดสำหรับธุรกิจที่ต้องเปิดเผยว่าการดำเนินงานของพวกเขามีผลกระทบอย่างไรและขึ้นอยู่กับธรรมชาติอย่างไร
นี่เป็นการพลิกฟื้นครั้งสำคัญจาก COP ชุดก่อนๆ และได้รับการยกย่องจาก Eva Zabey จากกลุ่มพันธมิตรระดับโลก Business for Nature ว่าช่วย “รีเซ็ตกฎของระบบเศรษฐกิจและการเงินของเรา”
น่าเสียดายที่ข้อความสุดท้ายของข้อตกลงได้ลบเป้าหมายเพื่อลดผลกระทบทางธุรกิจต่อความหลากหลายทางชีวภาพลงครึ่งหนึ่ง และการเปิดเผยผลกระทบเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับบริษัทขนาดใหญ่และข้ามชาติเท่านั้น
บทบาทและสิทธิของชนพื้นเมืองและชุมชนท้องถิ่นได้รับการเน้นย้ำในข้อตกลง โดยตระหนักถึงคุณค่าของดินแดนของชนพื้นเมืองและรูปแบบการอนุรักษ์ที่นำโดยชนพื้นเมือง ที่ดินของชนพื้นเมืองมีความหลากหลายทางชีวภาพประมาณ80% ของความหลากหลายทางชีวภาพทั่วโลกแต่ชนพื้นเมืองมีน้อยกว่า 5% ของประชากรโลก
แนะนำ ufaslot888g
